Walang Kwentang Tula

     Dahil boring ang sembreak, walang magawa si Paolo kundi mangalkal ng mangalkal sa baul. Eto ay isa lang sa mga nahalungkat niya, akda nung sekund yir hayskul siya. Isang walang kwentang tula tungkol sa pag ibig ang mababasa niyo, tula yan kaya boring basahin, wag maghanap ng iba!

Gunitang 'manaw sa Kahapon!

 John Paul M. Mayor

 Bigyang katuparan hiling sa bituing maningning;

 Pighati iwaksi't ibalik sa dati,

 Pinagsamahang kay tamis katumbas walang kaparis,

 Panahong pumanaw kanya lamang ginugol at pinagyaman.

 Uhaw kapwa sa maalab na pagmamahalan,

 Halikang simbolo ng aming pag-iibigan,

 Maghapong habulan sa dalampasigan masid sa alon ng buhay;

 Silay ng papalubog ng araw alintana sa papalapit na karimlan!

 Sinusulit bawat sandaling nananatili,

 Maningas ang kislap ng oras sa momentong nalalabi,

 Ninanais ako'y lagi sa kanyang tabi;

 Malingap ay mawala ng walang bakas man din!

 Hinuhungkat alaalang unang nagkita't nagkatitigan,

 Irapan at ilangan kailanma'y di maiiwasan,

 Anung kiliti sumibol sa sarili nitong mga himlayan;

 Bawat damdamin nag-alab nagising sa tawag ng mga pusong sabik sa kaligayahan.

 Sinunod wika ng mga sariling kagustuhan,

 Mga ibong nangagsiawit sa tamis ng pagsintahan,

 Nagkatuluyan, nag-ibigan, nagbunga ng lahing pinag-isa;

 Siyang mga prutas na maghihinog, itatanim, magbubunga sa makabagong puno'ng sagana!

 Lungkot balot ng kasalukuyang hinagpis ng pag-iisa,

 Pagtangis ng luhang bakas ng paghahanap ng kalinga,

 Abang awa sa sarili, napabayaan ng sariling katandaan;

 Ng pag-ibig na ngayo'y hukay ang pagitan!!!